PRINT چند بخشی

یکی دیگر از قابلیت های دستور PRINT چاپ چند بخشی است. به مثال زیر توجه کنید:

PRINT 2 + 3, 10 * 2, 100 / 4

5         20        25

همانطور که مشاهده می کنید از کاما (,) می توان به عنوان جدا کننده برای چاپ چند مقدار استفاده کرد. 

عملکرد کاما دراین حالت مشابه کلید TAB می باشد به این معنی که نتیجه محاسبه هر عبارت در ستون بعد چاپ خواهد شد. عرض هر ستون در اینجا 10 نشانه یا حرف (Character) می باشد.

در صورتی که بخواهیم مقادیر بدون فاصله چاپ شوند می توانیم بجای کاما از ; (نقطه ویرگول یا Semicolon) استفاده کنیم. به مثال زیر توجه کنید:

PRINT "5 * 2="; 5 * 2

5 * 2=10

; کاربرد دیگری نیز دارد.

نتیجه PRINT همیشه در خط بعد چاپ می شود. اگر ; در انتهای دستور PRINT قرارگیرد نتیجه PRINT بعدی در همان خط چاپ خواهد شد. برای آزمایش این مورد باید اولین برنامه خود را بنویسیم!

ترتیب اجرا در محاسبات

اگر یک عبارت محاسباتی دارای چند عملگر ریاضی باشد ممکن است حاصل محاسبه با آنچه ما انتظار داریم متفاوت باشد. به مثال زیر توجه کنید:

20 + 8 / 2

نتیجه این محاسبه 14 می باشد در صورتی که ابتدا 20 و 8 جمع شده و نتیجه یعنی 28 بر 2 تقسیم شود. اما اگر ابتدا 8 بر 2 تقسیم شده و با 20 جمع شود حاصل 24 خواهد بود.

اما کامپیوتر در زمان محاسبه طبق اولویت های مشخصی عبارت ریاضی را ارزیابی می کند. ترتیب این اولویت ها به شرح زیر است:

اول: علامت منفی یا تفریق یکانی

دوم: توان

سوم: ضرب و تقسیم

چهارم: جمع و تفریق

طبق این اولویت بندی،  تقسیم قبل از جمع انجام می شود و حاصل عبارت همیشه 24 خواهد بود.

در صورتی که دو عملگر هم رتبه در کنار یکدیگر قرار گیرند محاسبه از سمت چپ به راست انجام می شود.

برای به هم زدن این اولویت بندی می توان از پرانتز استفاده کرد:

PRINT (20 + 8) / 2

14

به عبارت دیگر آنچه درون پرانتز قراردارد قبل از همه عملگر ها انجام شده و بالاترین اولویت را داراست. به مثال های زیر توجه کنید:

PRINT 30 + 15 * 2 - 3

57

PRINT (30 + 15) * 2 - 3

87

PRINT 30 + 15 * (2 - 3)

15

PRINT (30 + 15) * (2 - 3)

- 45

در مثال آخر دو پرانتر هم رتبه بوده و محاسبه از چپ به راست انجام می شود.

چند عملگر ریاضی در یک خط

مثال زیر قابلیت محاسبه یک عبارت محاسباتی با چند عملگر ریاضی را نشان می دهد:

PRINT 3 * 5 - 7 + 2

10

مثال بعدی کمی پیچیده تر است. توجه داشته باشید که نقطه (.) علامت ممیز می باشد.

PRINT 1234.5 + 3457.8 + 78956.87

83649.17

اعداد بزرگتر از 9 رقم با نماد علمی نمایش داده می شوند. نماد علمی امکان بیان اعداد خیلی بزرگ یا خیلی کوچک را به شکل توانی از 10 را فراهم می کند. برای مثال:

PRINT 123000000000000000

123E+17

عبارت 123E+17 به معنای 123 ضرب در 10 به توان 17 می باشد.

عملیات ریاضی

جمع

با علامت + می توانید به کامپیوتر بگویید که باید جمع کند.

تفریق

از علامت - برای تفریق استفاده کنید. 

PRINT 12 - 9

3

ضرب

از علامت ستاره (*) برای ضرب استفاده کنید. استفاده از x امکان پذیر نیست زیرا کامپیوتر تصور می کند منظور حرف اکس (X) است و نه علامت ضرب.

PRINT 12 * 12

144

تقسیم

از علامت Slash (/) برای تقسیم استفاده کنید.

PRINT 144 / 12

12

توان

از علامت جهت بالا (^) برای به توان رساندن استفاده کنید. برای مثال جهت محاسبه 12 به توان 5 تایپ کنید:

PRINT 12 ^ 5

248832

که معادل فرمان زیر است:

PRINT 12 * 12 * 12 * 12 * 12

248832

استفاده از PRINT برای محاسبه

از PRINT همچنین می توان برای چاپ نتیجه یک عبارت محاسباتی استفاده کرد. به مثال زیر توجه کنید:

PRINT 12 + 12

24

با اجرای دستور فوق کامپیوتر مقدار 24 را چاپ خواهد کرد.

توجه به این نکته ضروری است که در صورتی که 12 + 12 داخل کوتیشن قرارداد گیرد کامپیوتر عینا عبارت 12 + 12 را چاپ خواهد کرد:

PRINT "12 + 12"

12 + 12

اجرای دستور PRINT

از دستور یا کلمه کلیدی PRINT شروع می کنیم.

PRINT یکی از پرکاربرد ترین و قوی ترین دستورات زبان بیسیک است. PRINT برای چاپ یک پیام یا نتیجه محاسبه یک عبارت ریاضی روی صفحه نمایش بکار می رود.

دستور PRINT از چهار بخش تشکیل شده است:

1- عبارت PRINT که به کامپیوتر می گوید چاپ کن!

2-علامت " یا کوتیشن که نشان دهنده شروع پیامی است که باید روی صفحه چاپ شود.

3-آن چه باید روی صفحه چاپ شود

4-یک علامت " دیگر در انتها که مشخص کننده انتهای پیام است.

مثال 1:

PRINT "HELLO, WORLD!"

دستور PRINT آنچه داخل کوتیشن قراردارد را چاپ می کند.

برای آزمایش مثال فوق امولاتور را اجرا کرده و پس از تایپ آن کلید Enter را فشار دهید.

همانطور که مشاهده کردید بلافاصله پس از فشار دکمه Enter فرمان Print توسط کامپیوتر اجرا شد که به این حالت اجرا Immediate mode می گویند.

بیسیک چیست؟

بیسیک نام یک زبان برنامه نویسی است.

اصولا زبانهای برنامه نویسی به دو دسته سطح بالا و سطح پایین تقسیم می شوند.

زبانهای سطح بالا دارای دستورات و عبارت نزدیک به زبان محاوره ای انسان هستند اما زبان های سطح پایین نزدیک به ماشین کد و فرامین سخت افزاری هستند.

زبان بیسیک یک زبان سطح بالا است که برسادگی و سهولت تاکید دارد و برای یادگیری برنامه نویسی بسیار مناسب است.

زبان های برنامه نویسی مثل زبان انسان دارای تعدادی کلمه هستند که به آنها کلمه کلیدی یا Key word می گویند.

این کلمات مانند دستور یا فرمان عمل کرده و به کامپیوتر می گویند که چه کاری باید انجام دهد.